طلاق توافقی در زمان عقد یا بعد از آن فرقی نمی‌کند و تنها تفاوت زمانی است که زوجه دوشیزه باشد که در آن صورت جهت ارائه گواهی بکارت به پزشک قانونی معرفی خواهد شد. اگر زن یا شوهر برای طلاق به دیگری وکالت داده باشد که اصطلاحاً حق طلاق گفته می‌شود، پروسه طلاق همان طلاق توافقی است و فرقی نمی‌کند.
پس از طلاق توافقی زن تنها در صورتی می‌تواند درخواست مهریه کند که به آنچه بذل کرده در طلاق خلع (نوعی طلاق و آن قطع علاقه زوجیت از طرف زوج است) رجوع کند حال اگر مقدار بذل اندک باشد یا اینکه مهریه باقیمانده آن ابراء (صرف نظر کردن بستانکار از طلب خویش) شده باشد دیگر امکان درخواست و مطالبه مهریه وجود ندارد.
حضانت فرزند در طلاق توافقی نیز یکی از مسائل مهمی است که به طور عمومیً دادگاه‌ها را وادار به دخالت می‌کند، همان‌طور که گفته شد، زن و شوهر می‌توانند در مورد تمامی مسائل باهم توافق کنند و دادگاه نیز به آن احترام می‌گذارد. در قانون مدنی حضانت و نگهداری از فرزند تا سن ۷ سالگی با مادر و پس از آن با پدر است. اما زن و مرد می‌توانند این سن را تغییر دهند و سنی کمتر یا بیشتر برای حضانت در نظر بگیرند.
در پرونده‌های طلاق توافقی دیده می‌شود معمولاً زن به خاطر حس مادری که دارد، با دست کشیدن از مهریه و تمام حقوق مالی خود، حضانت فرزندان را به عهده می‌گیرد و مرد را مجبور به دادن حضانت فرزند می‌کند، دادگاه نیز به این مسئله احترام گذاشته و برای این توافق اعتبار قائل است.
مراجعه به یک وکیل حقوقی مجرب در سرعت بخشیدن و سریع‌تر به نتیجه رسیدن و هم در ثبت توافقات به نحو قانونی بسیار تأثیرگذار خواهد بود. به نحوی که ثبت طلاق در شناسنامه طرفین هیچیک از زوج و زوجه دیگر نمی‌توانند ادعایی را مطرح کنند.